Қураған гүл (Кавер)

Көздеріңе мың қарайм,
Кетпеген мұңдар-ай.
Бұлт басқан күннің бетін,
Болашақ бұлдырайд.
Үміт үзбесін жүрек,
Жарқырайды, күн мен ай.
Күн мен ай,
Күн мен ай.

Тоңдырып тастаған өткен күнің,
Қурап солып қалды еккен гүлің.
Өткен бастан ұйқысыз түнің,
“Таңдар қайда?” деп төккен нұрын.
Мұңға батып, тағыда үміт үздің,
Ұқсап қалды жүрегіңіз сіздің
Жапырағына қураған күздің.

Маған бер оны, жылытып алам,
Маған бер оны, жұбатып алам.
Қадірлейм,
Қабірге дейін.

Тоңдырып тастаған өткен күнің,
Қурап солып қалды еккен гүлің.
Өткен бастан ұйқысыз түнің,
“Таңдар қайда?” деп төккен нұрын.